Walentynkowo postanowiłam zamieścić krótką opowieść o Paryżu. Mieście, które zapamiętałam przez pryzmat miliona świateł, zatłoczonych i przydymionych kawiarenek, porannych ciepłych bagietek i croissantów, oraz nieodzownej paryskiej czerwieni.
Czerwieni, która przejawia się w ulicznych dekorach, latarniach, znakach stacji metra, słynnego budynku kabaretu Moulin Rouge czy czerwonych berecików chętnie noszonych przez Paryżanki. Niezwykły to obraz, w dodatku tak bardzo pasujący do tego Miasta Miłości.
To co sprzyja spokojnemu eksplorowaniu miasta, a jednocześnie zapewnia doznania wizualne i smakowe, to z pewnością okres bożonarodzeniowy. Wówczas to punktem obowiązkowym, który pozwoli zachłysnąć się niezwykłą atmosferą, będzie tutejszy Świąteczny Jarmark Marché de Noël. Każdego roku przyciąga tłumy zarówno Paryżan, jak i gości z całej Europy. Wzdłuż traktu ciągnącego się od Pól Elizejskich aż do Placu Concorde ustawia się wówczas ponad setka małych, drewnianych domków, a w każdym z nich wyśmienite rarytasy. Półki i półeczki uginają się od rękodzieła i ozdób świątecznych, lokalnych specjałów kuchni francuskiej, takich jak Buche de Noël. Wszystkiemu towarzyszy muzyka i wszechobecna, świeżo pachnąca choinka. Wokół czuć ciepłą woń aromatycznych wypieków i cynamonową kawę. Wszystko oprószone śniegiem, w razie potrzeby nawet sztucznym, i roziskrzone tysiącami światełek. Wieczorem z zapartym tchem można podziwiać świąteczną iluminację Champs-Élysées. Degustacja grzanego wina, vin chaud, i gorących pieczonych kasztanów, to tutaj absolutny must have.
Oczywiście w zasięgu wzroku i dłoni, cuda tutejszej architektury: wieża Eiffla, która obecnie niczym magnes przyciąga turystów, choć jej początki istnienia związane były z burzliwym sprzeciwem mieszkańców. Łuk Triumfalny przy placu Charlesa de Gaulle, gdzie łączy się ze sobą aż 12 ulic, w tym Pola Elizejskie. Z jego tarasu widokowego podziwiać można niezwykłą panoramę miasta.
Kolejny malowniczy punkt miasta to z pewnością Sacre Coeur, rzymskokatolicka Bazylika Najświętszego Serca położona na Montmartre. Świątynię tę wzniesiono na najbardziej malowniczym wzgórzu, skąd rozpościera się cudowny widok na miasto, zarówno dniem, jak i nocą. Zbudowano ją z białego wapienia, a dokładniej z trawertynu. Urokliwe uliczki prowadzące do niej znane są z powodu sklepów i stoisk pełnych wysublimowanych materiałów. Pasjonaci krawiectwa z pewnością znajdą tu coś dla siebie.
Jednocześnie Montmartre, to miejsce przesiąknięte atmosferą artystów. Nie dziwi więc, iż okoliczne kawiarnie i kabarety wypełnia duch paryskiej cyganerii i znakomitości takich jak, Renoir, Cézann, Apollinaire, Reverdy, Jan Styk, kompozytor Wojciech Kilar, czy Sławomir Mrożek.
Jednak to nie koniec nocnych wojaży śladami świateł i nietuzinkowej kultury. Ta z pewnością miała swoje wyjątkowe początki w kabarecie znanym na całym globie, czyli Moulin Rouge na Placu Pigalle, w sercu dzielnicy czerwonych latarni.
Z kolei gotycka katedra Notre Dame znajduje się na rzecznej wyspie Île de la Cité. Jej najbardziej rozpoznawalnym elementem są dwie 70-metrowe wieże oraz rozeta, przez którą światło słoneczne przedostaje się do wewnątrz. Za sprawą nocnych lamp tworzy nad Sekwaną nieprawdopodobny monument, który niczym zaklęta księga skrywa tajemnice i duchy minionych epok.
Dalej, idąc wzdłuż rzeki, bez trudu trafimy do klimatycznej księgarni Shakespeare & Co, gdzie można na długo utknąć w stosach anglojęzycznych książek.
Stąd zaledwie kilka kroków do łacińskiej dzielnicy pełnej zjawiskowych, wąskich uliczek wypełnionych kawiarniami, restauracjami i kościółkami. Tu też, dokładnie na rue de la Huchette, ciągle działa mały teatrzyk. Z kolei rue du Chat-qui-Pêche (czyli uliczka Kota Rybołowcy), to najwęższa uliczka w Paryżu, mierząca zaledwie 180 cm. Z nią łączy się legenda sięgająca XVI wieku, której bohaterami są kanonik Dom Perlet i jego czarny kot. Dziś ów mruczek zdobi niejeden plakat, będąc istotnym symbolem Paryża. Tuż nieopodal znajduje się Place St-Michel, ulubione miejsce spotkań Paryżan, pod samą fontanną architekta Daviouda przedstawiającą św. Michała zabijającego smoka siadają uliczni przechodnie.
To miasto z pewnością wymaga czasu, wręcz wielu wieczorów, by nacieszyć oczy. Luwr, Sorbona, europejski Disneyland i wiele innych miejsc.
Paryż to również wielka moda, domy handlowe wypełnione po brzegi luksusowymi stoiskami, czy pokazami, witryny sklepowe niczym z baśniowej krainy, butki z kasztanami, elegantki i codzienni mieszkańcy uwielbiający croissanty, sery i wino, od rana zajmujący zadymione kawiarniane stoliki.
Czasami jednak goście opuszczający to miasto czują pewien niedosyt, rozczarowanie. Uważają, że rzeczywistość nieco odbiega od obrazów, jakie wykreowały media i powszechna literatura. Mówi się wówczas o syndromie paryskim. Na szczęście podczas mojej wizyty panowała tu bardzo dobra atmosfera, sprzyjającym był też fakt, iż część atrakcji dostępna była bezpłatnie lub w niższej cenie, bez kolejek, przy miłym wsparciu mieszkańców. Nawet język nie stanowił problemu.
Tego i Wam życzę podczas pobytu w Paryżu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz